คัคนางค์ หมายถึง [คักคะนาง] (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + องฺค = ส่วนแห่งฟ้า).
[คักคะนาน] (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + อนฺต = สุดฟ้า).
ดู คัคน-, คัคนะ.
ดู คัคน-, คัคนะ.
ดู คัคน-, คัคนะ.
ก. ออกัน, ประดังกัน.
ก. ติดค้างทับถมอยู่, ตกค้างทับถมอยู่, เช่น งานคั่งค้าง.
ก. โกรธอัดอั้นอยู่ในใจ.